Τα γεγονότα μας ξεπέρασαν.
Βρισκόμαστε σε ένα χώρο που σε πείσμα των καιρών του αρέσει να κοιτάζει το παρελθόν και όχι το μέλλον. Οι συζητήσεις από παρέα σε παρέα θυμίζουν άλλους καιρούς και ο διχασμός των απόψεων από ομάδα σε ομάδα πολιτών - τεχνητός ή μη - εμφανής.
Ακούς ακόμα και την εξής συμβουλή: "Μη μιλάς , κράτα ουδέτερη στάση γιατί δεν ξέρεις αυτός που θα την ακούσει πως θα την πάρει" και λες δε μπορεί... εγώ μεγάλωσα σε ένα κράτος που το μέλλον είχε τάχα προδιαγραφεί... Θα μάθω γράμματα θα σπουδάσω στο Πανεπιστήμιο θα παντρευτώ θα κάνω παιδιά και τα παιδιά μου θα κάνουν το ίδιο και θα ... αναπτυσσόμαστε. Όπως βοήθησε εμένα ο πατέρας μου θα βοηθούσα και γω τα παιδιά μου, δε θα είχα έριδες με κανένα δε θα είχα διαφορές για πολιτικές πεποιθήσεις, θα ήμουν Ευρωπαίος πολίτης που θα ανήκε στον αναπτυγμένο κόσμο.
"Πατέρα χάσαμε" όπως είπε και κάποιος άλλος έστω και παραφρασμένα - έτσι όμως λέω και γω. Τί χάσαμε(;) ρωτάει κάποιος. Αφού έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα 300 εκατομμύρια τώρα και μετά το 2014 2,8 δις! Ποιος μας πιάνει!
Η χαζομάρα μας μας πιάνει! η χαζομάρα μας που ψηφίζαμε τόσα χρόνια ανθρώπους που τους ή μας πουλάγαμε εκδούλευση. Η χαζομάρα του ότι ποτέ δεν κοιτάξαμε τα γεγονότα στα μάτια και αγνοήσαμε την κρίση που ερχόταν. Η χαζομάρα που παίρναμε και μας δίνανε τα δάνεια σαν καραμέλες για να πάμε στις Μπαχάμες τη στιγμή που δεν είχαμε βρακί να φορέσουμε. Μας βάφτισαν Ευρωπαίους και μεις το πήραμε απάνω μας και σκεφτήκαμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε τις ρεμούλες μας Ευρωπαϊκότερα και ότι δε θα μας έπιανε κανένας! Αρκεί να πηγαίναμε τους ιθύνοντες στα καλύτερα μπουζούκια και όλα θα είχαν λυθεί. ήταν κάποια στιγμή που κάποιος είπε "Δως τα Όλα " σε κάποιον και αυτός τα έδωσε και μεις νομίζαμε πως τα όλα προέρχονταν από ένα μαγικό σεντούκι που έβγαζε τζάμπα χρήμα. Το βάζεις στη σχισμή στην τράπεζα και βγαίνουν λεφτά πολλά λεφτά! Μετά ήρθε ο άλλος και μας είπε παίξτε παίξτε στο χρηματιστήριο δεν έχει σημασία αν δεν ξέρετε γρι από το τι σημαίνει μετοχή το μόνο που θα σας ενδιαφέρει θα είναι το Limit Up και το Limit Down! Και να η κάθε κυριούλα που είχε πέντε δεκάρες στην τσέπη της να τα επενδύει με σκοπό να πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα. Τώρα μη με ρωτήσετε τι έπιασε. Δε θα σας πω....
Βγήκαμε από τη χούντα του Παπαδόπουλου και χυθήκαμε στους δρόμους για να βρεθούμε κάτω από τη δικιά μας χούντα του ίδιου μας του εαυτού. Λευτερωθήκαμε ως αγρότες, πολίτες, επαγγελματίες υπάλληλοι και μπήκαμε στη μέγγενη των κλαδικών, των συνδικάτων των χωρίς λόγο ύπαρξης επιδομάτων να δίνονται από και προς ανθρώπους που δεν ήταν άξιοι να κουνήσουν ούτε ένα στυλό για να γράψουν το όνομά τους. Διογκώσαμε το δημόσιο και καταφέραμε να δώσουμε την ψευδαίσθηση στον κόσμο ότι όταν σε προσλάβουν με σύμβαση ορισμένου χρόνου στο δήμο σημαίνει ότι είσαι μόνιμος
ΕΣΑΕΙ! Αρκεί να ψηφίζεις αυτόν ή εκείνον ή τον άλλο! Και μεις τρέχαμε από πολιτικό σε πολιτικό από γιατρό σε γιατρό από γείτονα σε γείτονα με τα δωράκια ανα χείρας είτε χρηματικά είτε μια κοτούλα από το χωριό και δυο ντομάτες μούρλια από τον κήπο και τον τενεκέ λάδι παραδίπλα.
Και βγαίναν, πέφτανε , μίζες από δω και από εκεί. Και παίρναμε όπλα στραβά παίρναμε όπλα άχρηστα παίρναμε όπλα ακριβά από τις εταιρείες που αργότερα θα μας είχαν στην μπούκα για να μας πούνε κλέφτες ενώ υπήρχε ολόκληρος κλάδος σε κάθε μια από τις εταιρείες που συνεργαζόντουσαν μαζί μας για τη Διαχείριση των ... μιζών!
"Και μεις γελούσαμε στις γειτονιές" ... κάθε μέρα! Μάθαμε για την ανακύκλωση μάθαμε στο να προσέχουμε το περιβάλλον μάθαμε να ασχολούμαστε με τα παιδιά του κόσμου υιοθετώντας παιδιά από τις αναπτυσσόμενες χώρες μάθαμε να κάνουμε τόσα και τόσα προηγμένα πράγματα γιατί μας έλεγαν πως είμαστε Ευρωπαίοι, τώρα κάποιοι "νοιάζονται"¨για μας για να μας βοηθήσουν παρομοίως, τώρα το κάπνισμα ξαναεπιτρέπεται στις καφετέριες γιατί δεν έχουμε να δώσουμε λόγο σε κανέναν, τώρα τα φακελάκια συνεχίζονται να δίνονται αλλά εμείς ξέρουμε πως συλλαμβάνεται ο ... κακός!
Και δε μας φτάνουν όλα αυτά... Έχουμε και τη βία. Τη βία που ξεχειλίζει στους δρόμους μιας ευνομούμενης χώρας . Ξεκινάμε με τη βία της 17 Νοέμβρη... Δε μας ένοιαζε όταν χτυπούσε αστυνομικά τμήματα, δε μας ένοιαζε αν χτυπούσε πρεσβείες Κρατών που κυριαρχούν στον πλανήτη, συγκινούμαστε μόνο αν κάποιος πεζός τύχαινε να τη φάει ... από σπόντα... Ευτυχώς που έγινε το ... ατύχημα και δεν ξαναασχολούμαστε μ' αυτούς ( λέμε τώρα ) . Μετά βγαίνουν οι μιμητές τους : να μια βόμβα από εκεί να μια βόμβα παραπέρα... Μετά βγαίνουν αυτοί που "χαλάνε" τις διαδηλώσεις οι γνωστοί άγνωστοι . Μετά βγαίνουν αυτοί που επιτίθενται στις τράπεζες , μετά αυτοί που σκοτώνουν κόσμο για τις απόψεις τους και ο κατάλογος μακραίνει .... όχι δε θα παραλείψω να αναφέρω και για τη βία που μπορεί να τύχει στον καθένα ανά πάσα στιγμή ειδικά όταν αυτή η στιγμή είναι ιερή και θέλει να κινηματογραφήσει τη γέννηση του παιδιού του ούτε φυσικά όταν ένας αστυνομικός πεθαίνει την ώρα του καθήκοντος....
Φρονώ ότι δεν πρέπει να θιγεί κανένας περισσότερο ή λιγότερο από όλα αυτά. Ο καθένας μας πρέπει να ψάξει να βρει το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί. Και πριν βιαστεί να πει κανείς ότι έχει λιγότερο θεωρώ ότι πρέπει να τον πληροφορήσω ότι η ευθύνη για τον καθένα δεν ξεκινάει από το 0 αλλά από το ότι ΕΧΕΙ ευθύνη, ΕΧΟΥΜΕ ευθύνη. Δεν περιφρουρήσαμε τις αξίες μας, δεν ασχοληθήκαμε με το μέλλον των παιδιών μας και των εγγονών μας. Μας ένοιαζε μόνο το προσωπικό συμφέρον που μεταξύ μας ήταν το συμφέρον τρίτων!!
Χάσαμε κύριοι και κυρίες και πρώτος εγώ για να μην παρεξηγηθούμε. Εγώ ο σαραντάρης που πίστευα πως όταν ήμουν εικοσάρης τα είχα όλα στο χέρι. Εγώ που πίστευα ότι τα λεφτά που μου έδινε ο πατέρας μου για το φοιτητικό νοίκι κάθε μήνα έβγαιναν από ένα απύθμενο πηγάδι. Εγώ που θεώρησα πως δεν τρέχει τίποτα γύρω μου και οι πόλεμοι του Ιράκ, της Γιουγκοσλαβίας, η πτώση του τείχους, η Περεστρόικα και όλα τα ιστορικά γεγονότα γινόντουσαν για να τα βλέπω στην τηλεόραση να ασχολούμαι με κάτι. Εγώ που νόμιζα πως η ενωμένη Ευρώπη δεν ήταν παρά ένας νέος κόσμος που μπορούσες να κάνεις ευκολότερα το ταξίδι σου ( με τα λεφτά της εταιρείας ) στις ομορφιές τις κάθε γωνιάς της, να ζήσεις μια πλασματική ζωή με τα λεφτά που αποδείχτηκε περίτρανα πως ήταν δανεικά μα όχι αγύριστα! Κόσμος πέθαινε και κόσμος πεινούσε και γω τα έβλεπα σαν ξερά γεγονότα, δεν μπορεί δε θα με αγγίξει έλεγα, είναι σαν τον καρκίνο που λές "κοίτα τον κακομοίρη τι έπαθε" και μετά τον βλέπεις και στην οικογένειά σου. Τότε "ευαισθητοποιείσαι!" Ε άντε...... κλπ !
Τώρα λοιπόν νομίζουμε ή θέλουν να μας πείσουν πως όλα θα πάνε καλύτερα. Πλεόνασμα έχουμε, συλλάβαμε τους κακούς, πιάνουμε τη φοροδιαφυγή, συλλάβαμε αυτούς που παίρνανε μίζες, χτυπάμε εξίσου δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με συνοπτικές διαδικασίες και το γλυκό που θα φτιαχτεί θα είναι τέλειο! Μόνο που ήδη στην άλλη πλευρά του ατλαντικού αρχίζει μια δεύτερη χειρότερη κρίση! Το μόνο θετικό είναι πως αποδεικνύεται ότι για την Παγκόσμια κρίση που υφίσταται ο πλανήτης μάλλον δε φταίει η Ελλαδίτσα μας ... Απλά και όταν θα το έχουν πάρει όλες οι υπόλοιπες χώρες του κόσμου η νέα κρίση στην Αμερική όπως αυτη των Golden Boys του 2008 θα μας επηρεάσει κανα τεσσάρι χρόνια αργότερα δηλαδή όταν ( πάλι λέμε τώρα ) θα έχουμε βγει από την τωρινή...
Επειδή φυσικά δεν θα έχουμε μάθει το μάθημά μας θα οδηγηθούμε σε νέα κρίση και τανάπαλιν! Καλό ΧΕΙΜΩΝΑ!
.... Δεν ξέρω ειλικρινά γιατί τα έγραψα αυτά............ Απλά δεν αντέχω πια το ψέμα γιατί θεωρώ πως ζω σε ένα ψέμα. Επειδή όμως είμαι μαθηματικός θεωρώ πως υπάρχει ακόμα ελπίδα. Ο λόγος; Ισχύει ότι από μια ψευδή πρόταση μπορεί να προκύψει κάτι αληθές.. Ακόμα λοιπόν και τώρα πρέπει ο καθένας μας ως μονάδα να σκεφτεί τι μπορεί να προσφέρει στο κοινό σύνολο ώστε όλοι μαζί να εργαστούμε για το καλό , το μέλλον. Ας λειτουργήσει ο καθένας ως κομμάτι του ντόμινο ώστε να "πεισει" τον επόμενό του ότι :
- Η βία δεν έχει θέση στη ζωή μας
- Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι απέναντι στους άλλους - αυτό δε σημαίνει πως δεν μπορούν να καταφέρνουν καλύτερα πράγματα κάποιοι σε σχέση με άλλους
- Σεβασμό στο συνάνθρωπο που ξεκινάει από την καθημερινή μας συμπεριφορά, τον τρόπο που οδηγούμε, το τρόπο που κερδίζουμε , τον τρόπο που χτίζουμε τις ανθρώπινες σχέσεις
- Φροντίζω τον ηλικιωμένο γιατί κάποτε θα έρθω στη θέση του
- Εκπληρώνω τις υποχρεώσεις μου στο κράτος έστω και σιγά σιγά
- Σέβομαι τις συγκοινωνίες και πληρώνω το κόμιστρο που απαιτείται για να διατηρούνται όπως επιθυμώ
- Αγαπάω την καθαριότητα
- Ως υπάλληλος ιδιωτικού ή Δημοσίου τομέα φροντίζω να είμαι τυπικός απέναντι στις υποχρεώσεις μου
κλπ κλπ κλπ μπορεί ο καθένας να συμπληρώσει πολλά ακόμα... θα εκπλαγείτε ότι τα ξέρετε ήδη!
Συγνώμη αν σας ενόχλησα........... δεν αντέχω άλλο αυτά που βλέπω να συμβαίνουν ... και κάπως έπρεπε να ξεσπάσω......... Δε μου φταίει κανένας ... γιατί ούτε πείραξα κανένα και όταν κι αν με πείραξε δεν αντέδρασα... Όπλο μου το πληκτρολόγιο και μόνο αυτό.
