Έχουν περάσει 75 χρόνια από τότε που ο Ελληνικός λαός μέσα από τα χείλια του Ιωάννη Μεταξά είπε το ξακουστό "ΟΧΙ" στους Ιταλούς επίδοξους Κατακτητές που είχαν σκοπό να ανοίξουν το δρόμο μέσω της χώρας μας να περάσουν οι Γερμανοί στη Βόρειο Αφρική.
Ο λαός αντιστάθηκε και κέρδισε τις μάχες φτάνοντας στο απόγειο της δόξας του κατακτώντας τις περιοχές της Βορείου Ηπείρου απωθώντας τους Ιταλούς πίσω στη χώρα τους στην πρωτεύουσά τους τη Ρώμη που το τραγούδι λέει πως θα γίνει "Ελληνική". Μπορεί όμως ο Μουσολίνι να ήταν "Κορόιδο" αλλά ο Χίτλερ δυστυχώς δεν ήταν.
Έτσι τον Ιούνιο του 1941 ολοκλήρωσε τις προσπάθειές του κάμπτωντας τις γραμμές Μεταξά και "Κρήτης" και κατάκτησε όλη την Ελλάδα. Μετά από 58 ολόκληρες μέρες αντίστασης η Ελλάδα έπεσε, η ελπίδα όχι. 4 χρόνια κατακτημένη προσπάθησε και κατάφερε με τις προσπάθειες όλων των οργανώσεών της και ξένων δυνάμεων να ελευθερωθεί λίγους μήνες μετά την D - DAY η οποία έκρινε την Παγκόσμια έκβαση του πολέμου.
Μετά φροντίσαμε να τα καταστρέψουμε όλα... εμείς οι Έλληνες..........
28η Οκτωβρίου 1940. Μια μέρα θρύλος. Μια μέρα που μετά από 75 χρόνια θα έπρεπε να είναι οδηγός σε ολόκληρη τη ζωή μας. Μια μέρα που θα ήταν η αφετηρία για να αναδείξουμε στους ευρωπαίους και λοιπούς "φίλους" μας ότι εμείς αντέχουμε, εμείς προσπαθούμε, ότι τα λιοντάρια πολεμάνε όπως εμείς, έστω και αν κατακτηθήκαμε, ... αυτή η μέρα όσο και δυνατή να είναι όσο τρομερή, τρομακτική σε πάθος και γενναιότητα τόσο δε λήφθηκε υπόψη 4 χρόνια αργότερα.... όταν ξεφτυλιστήκαμε σε όλο τον κόσμο με τον ΕΜΦΥΛΙΟ ΠΟΛΕΜΟ. Γιατί κάθε εμφύλιος σε κάθε κράτος - έθνος ή έθνος -κράτος όπως θέλετε να το λέτε είναι μια κατάρα η οποία δε σβήνει, μια κατάρα που μπορεί να ισχύει αιώνια εκτός κι αν δε προκαλούνταν ποτέ. Μια κατάρα που γραπώθηκε πάνω μας και δε λέει να φύγει αφήνοντάς μας εκτιθεμένους σε κατακτητές και "εθνοσωτήρες".
Έτσι, ενώ θα έπρεπε να είμαστε από τη μεριά των νικητών ή έστω των απελευθερωμένων φροντίσαμε να τσακωνόμαστε μεταξύ μας με αληθινά και μοντέρνα όπλα ως πιόνια των μεγάλων δυνάμεων οι οποίες από τη μία χαϊδεύανε τα αυτιά της μιας ή της άλλης παράταξης με σκοπό το δικό τους συμφέρον ....Και μεις να χορεύουμε τον χορό των όπλων και να σφαζόματε μεταξύ μας αδερφός με αδερφό, πατέρας με γιο , φίλος με φίλο.
Ο χρόνος που χάθηκε ήταν πολύτιμος. Όλοι πήραν το δρόμο της ανάπτυξης, εμείς έπρεπε να βαδίσουμε μόνοι μας το μονοπάτι της μιζέριας και πολύ αργότερα από τους άλλους να γλύφουμε λίγες λίγες τις σταγόνες της προόδου. Και πριν προλάβουμε να καταλάβουμε ότι ζήσαμε μια γενιά χωρίς πολέμους ( αγνοώντας Κορέα, Κύπρο, Βιετνάμ κλπ... ) ήρθαν να μας σώσουν με τη χούντα και ( δεν ξέρω αν μείναμε πίσω ) χάσαμε το τραίνο της Ευρώπης τουλάχιστον τότε.
Όλες μας οι ελπίδες ήταν πάνω στη γενιά του πολυτεχνείου. Τη γενιά που θα μας έσωζε κι αυτή. Δεν τα κατάφερε όμως. Δεν μπόρεσε. Αυτή, σε συνεργασία με το παλαιό πολιτικό σκηνικό κατάφερε να γεμίσει με αισιοδοξία τον Ελληνικό λαό για να ζήσει μια δίκαιη ζωή και στο αποκορύφωμα της ζωής αυτής πήραμε και την ένδοξη Ολυμπιάδα του 2004!
Κατάφερε όμως να γεμίσει και το κράτος με δάνεια και να φορτώσει το μυαλό του Έλληνα με προσδοκίες "δανεικές" ότι ο έχων ένα τζιπ καγιεν ζει καλά , ο έχων ένα διαμέρισμα 200 τετραγωνικών πουλάει μούρη, ο έχων αλλοδαπή υπηρέτρια είναι προύχοντας και της μόδας. Όλα αυτά όμως με δανεικά.......
Και έτσι έσκασε η μπόμπα. Ήρθε η Αμερικανική Κρίση και ενώ "δε θα μας επηρέαζε", μας επηρέασε "θέλοντας και μη". Και γίναμε το κλοτσοσκούφι της Ευρώπης . Εκεί που νομίζαμε πως είχαμε πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα μας έπιασε αυτός και μας ταρακουνάει μέχρι θανάτου. Οικονομικού. Ο Χίτλερ ήταν ανόητος για μένα. Προσπάθησε να κατακτήσει τον κόσμο σκοτώνοντας τον με τα όπλα ενώ η πατριώτισσα του το έκανε με τις "αρχές της οικονομικής επιστήμης".
Έτσι εκτός από τα χρέη προς τους "εταίρους" και τις "εταίρες" κι άλλα "χρέη" βγήκαν στην επιφάνεια. Συζητήσεις επί συζητήσεων κραυγές επί κραυγών και ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ για τις έριδες δίκαιες ή μη του παρελθόντος για ένα παρόν και ένα μέλλον ενέχυρο σε μνημόνια και καταδίκες για τον ελληνικό λαό , ισόβιες, χωρίς εμφανές πλαίσιο ανάπτυξης αλλά προοπτικές ισοπέδωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Της Ελληνικής Ανθρώπινης Αξιοπρέπειας. Ένας νέος έμφύλιος υποβοηθούμενος κι αυτός και ένα πρόσφατο δίλλημα για ένα άλλο ΌΧΙ/ΝΑΙ όσο σοβαρό και να ναι μας έχουν οδηγήσει ενα τέλμα.
Υπάρχει ακόμα μια πρόκληση που ΠΡΕΠΕΙ να την ξεπεράσουμε . Υπάρχει ακόμα μια κατάκτηση εναντίον μας που πρέπει να πατάξουμε . Ας μας οδηγήσει ο φάρος των αφανών ηρώων του '40..............
