Ήταν το 1987. Πρέπει να πήγαινα από δευτέρα προς τρίτη Γυμνασίου. Ζούσα από το 1983 στην επαρχία , στο Αργοστόλι, στην όμορφη Κεφαλλονιά. Όπως και να ναι, δεν παρακολουθούσαμε τις εξελίξεις τόσο άνετα όπως τα παιδιά στην ηλικία μας στην Αθήνα. Για μας τα πράγματα ήταν πιο απλά. Παίρναμε το ποδήλατό μας, βγαίναμε στους δρόμους και πεταγόμαστε ως το Φανάρι για να αγναντέψουμε πέρα τη θάλασσα, να μυρίσουμε το θαλασσινό αέρα και να γεμίσουμε τα πνευμόνια μας με οξυγόνο. Διαβάζαμε βιβλία, μυθιστορήματα αλλά και το "Χρονικό του Χρόνου".
Και όμως κάτι υπήρχε στην ατμόσφαιρα.... κάτι άλλαζε. Ο πατέρας μου μου ανέφερε για τα νέα "συστήματα" που θα βάζανε στον ΟΤΕ και το περιοδικό PIXEL ήταν το μονιμότερο περιοδικό που έπαιρνα ... εκτός από το Μίκυ Μάους (!). Εκεί διαβάζαμε για τις δισκέττες, να νέα παιχνίδια, τα νέα μοντέλα κάποιον μηχανών με παράξενο όνομα όπως ο spectrum η amiga και φυσικά ο Amstrad. Όλες αυτές οι μηχανές αν και κατά κύριο λόγο πλασάρονταν σαν εξελιγμένες παιχνιδομηχανές εκείνης της εποχής υπόσχονταν την είσοδό σου σε έναν διαφορετικό κόσμο, έναν κόσμο μιας νέας εικονικής πραγματικότητας κάτι που μόλις ξεκινούσε και θα εξελισσότανε ραγδαία.
Οι πληροφορίες ερχόντουσαν σποραδικά από τα διάφορα περιοδικά όπως το micromad και το Pixel Και πολλά άλλα που δεν τα θυμάμαι και σου τριβέλιζαν το μυαλό είτε για παιχνίδια ή για μικροεφαρμογές και το κατάστημα του Πλαισίου στη Στουρνάρα φάνταζε το κέντρο της Τεχνολογίας! Σιγά σιγά, δειλά δειλά κάποιοι πρωτοπόροι και στο νησί μας άρχιζαν να εμφανίζουν στις βιτρίνες τους αυτές τις μηχανές. Ογκώδεις οθόνες, παράξενα πληκτρολόγια QWERTY που θα ήταν μαλακότερα από τα πλήκτρα της γραφομηχανής, άλλα έγχρωμα άλλα πράσινα, άλλα κίτρινα αλά όλα φανταστικά. Ήταν και η BASIC ή νέα γλώσσα προγραμματισμού με τις πάμπολες εκδόσεις μια διαφορετική για κάθε μηχανή σχεδόν αλλά με κοινή ας πούμε ρίζα σου έδινε την αίσθηση πως μπορούσες να κάνεις πολλά, Βέβαια στη Δευτέρα και στην Τρίτη Γυμνασίου τι μπορούσες να ζητήσεις εκείνη την εποχή; Όλα τα έκανες με το μυαλό και το χέρι σου όμως φαντάσου να μπορούσες να φτιάξεις ένα περιβάλλον παιχνιδιού. Φαντάσου να μπορούσες να βρεις τα αποτελέσματα μια εξίσωσης δευτέρου βαθμού, φαντάσου...
Το μικρόβιο είχε μπει για τα καλά μέσα μου. Μου τριβλελιζε το μυαλό. Πέθαινα στην ιδέα πως δεν θα μπορέσω να ακολουθήσω το ρεύμα που ένιωθα να με τραβάει κι ας ήμουν παιδάκι κι ας μην ήξερα τι το ήθελα πέρα από το να παίξω subboteur 2.Ήταν αλήθεια πως είχα μπουχτίσει στα καταστήματα με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, Δεκάρικα φεύγανε σύννεφο για gosts n goblins και pacman και ο ανταγωνισμός σκληρός. Και όταν η τσέπη άδειαζε ...παίρναμε το ποδήλατο και γυρίζαμε σπίτι ψόφιοι από τον αγώνα! Κι ο μαγαζάτορας έτριβε τα χέρια του κοιτώντας την κονσόλα της KONAMI.
Πατέρα, Μάνα αυτό είναι το μέλλον μου, πρέπει να το ακολουθήσω. Πρέπει να πάρουμε και μεις μια τέτοια μηχανή, να συνεχίσω, να προγραμματίσω, να δημιουργήσω, τέλος πάντων να ασχοληθώ. Άλλωστε ήμουν πολύ καλός στα μαθηματικά και μάλλον κάπου εκεί θα προχωρούσα. Πώς θα το έκανα αν δεν είχα τις βάσεις; Άσε που η ζήλια μου τριβέλιζε το μυαλό. Ο καλύτερός μου φίλος εκείνης της εποχής είχε ήδη πάρει ένα commodore 64. Η ζήλια δε με άφηνε να ησυχάσω! Ούτε και το PIXEL .
Και το κατάφερα! Πήρα αυτό που ήθελα! Χαράς Ευαγγέλια! Η τεχνολογία ήρθε σπίτι μας. Βέβαια δεν μπορώ να πω πως δε με ενθουσίασε αργότερα και το SUBBOTEUR 2... αλλά ξέρετε! Κάθε βήμα έχει και τις παρπάπλευρες... συνήθειες!
Τα πράγματα πήγαν όπως τα σχεδίαζα... Λίγο έτσι λίγο αλλιώς τελικά κατάφερα να μπω στο μαθηματικό και κει ποια είχα στα χέρια μου έναν υπολογιστή με επεξεργαστή της AMD! Τρέλα! Τρέλα και η μεγαλύτερη τρέλα ήταν όταν ανακάλυψα το word και ότι μπορούσα να γράφω μαθηματικούς τύπους έστω και με κάποια δυσκολία. Ο εκτυπωτάκος μου ο citizen swift 200 προσπαθούσε να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις μου καθώς έπρεπε να φέρω εις πέρας το γράψιμο των εργασιών συμφοιτητών και συμφοιτητριών μου για να πάρω κανένα ψιλό από τις δακτυλογραφήσεις... ή να γράψω τις πρώτες μου ασκήσεις να τις παραδώσω στα πρώτα μου ιδιαίτερα με το Σπυρονιόνιο!
Η Pascal ήταν η νέα μου συντροφιά, λογικότερα βέβαια η fortran αλλά εκείνη που δεν την πήγαινα ήταν η c++ γιατί ήταν και αντικειμενοστραφής η άτιμη! Βέβαια δεν κατάφεραν να περάσω σε συγκεκριμένο μάθημα συγκεκριμένου καθηγητή το 1994 και ήμουν από τα μοναδικά 4άρια που είχε ρίξει........ Μετακόμιση έκανα, τι εργασία να κάνω........"Δε θα ασχοληθώ με την κατεύθυνση της πληροφορικής, των παρακάλεσα... πέρασέ με! Πάω φαντάρος!!" Και με "έγραψε" κανονικά εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Ας είναι καλά να ζήσει με τον εγωισμό του....
Τα windows 3.1 ήταν το απόλυτο εργαλείο μου στο στρατό πέραν της τσάπας και του g3 Που μου χρησίμευε για ακουμπιστήρι!! ( πλάκα κάνουμε μη μας πιάσει και κανένας... ). Όλες οι εργασίες των υπαξιωματικών περνάγανε από μένα... έμαθα τα περιθώρια, τις γραμματοσειρές, ανακάλυπτα σιγά σιγά πως μπορούσα να καταγράψω, μπορούσα να γράψω να συνθέσω κείμενα, γρήγορα, να φτιάχνω υποτυπώδεις πίνακες, να εισάγω φωτογραφίες, όσο μου το επέτρεπε η μνήμη του υπολογιστή...
Να σας πω την αλήθεια με τον Mascinotch δεν είχα πολλές σχέσεις έως καμία αν και δεν μπορώ να ξεχάσω την εντύπωση που μου έκανε ένας apple στο χώρο που πήγαμε με τον καθηγητή μου να συντάξουμε κάποια άρθρα της εφημερίδας του σχολείου έστω κι αν δεν έβγαλε πολλά τεύχη. Ήταν ο απόλυτος άρχοντας τότε...
Γυρίζω από φαντάρος και ψάχνω για δουλειά... Πηγαίνω από εδώ κι από κει, δυστυχώς δεν έχω καμιά μα καμιά επαφή με την πληροφορική καθώς "έχασα" ένα δυο χρόνια στο στρατό ενώ οι φίλοι μου και συμφοιτητές μου συνεχίζανε μεταπτυχιακά. Ώσπου ένα βράδυ έκανα ένα γερό ξενύχτι μέχρι τα ξημερώματα για να φτιάξω ένα cd μαζί με το φίλο που που ζήλευα από το γυμνάσιο που είχε την commodore ...To cd αυτό ήταν μια παρουσίαση για μια εταιρεία, είχε χάρτες, φωτογραφίες, copy paste κείμενα, χρησιμοποιώντας τη Lingo Μια γλώσσα για τέτοιες καταστάσεις! Ενθουσιάστηκα. Εκτός από το πρώτο δεκαχίλιαρο που πήρα, ο Γιώργος με έβαλε ξανά στο δρόμο από τον οποίο είχα ξεκινήσει.. και ο Λάζαρος με το τοποθέτησε σε μια από τις καλύτερες εταιρείες λογισμικού για την οποία δουλεύουμε χρόνια είτε στο χώρο της είτε για τα συμφέροντά της...
Εκεί γνώρισα τα xp, και τα 7 κατά κόρον. Τα Millenium Και τα vista θεωρώ πως ήταν αδιάφορα και για μένα αλλά και για τη Microsoft Που προσπάθησε κι αυτή να τα ξεχάσει.... Όπως προσπαθεί και τώρα να "τελειώσει" τα 8.1 με κυρίαρχο ελπίζω αντικαταστάτη τα WINDOWS 10.
Μια ζωή "παραθυρομένοι" δεν μπορούμε να την αλλάξουμε εύκολα. Ακόμα και αν το android προσφέρει περισσότερα από αυτά που μάλλον θα προσφέρει η Microsoft. Και φθηνότερα...Άκ΄μα κι αν το Ipad είναι στην κορυφή αλλά για λίγους.... Ta windows ¨εχουν την εμπειρία και τον τρόπο να πλασαριστούν. Νιώθουν τι χρειάζεται ο χρήστης και το κάνουν πραγματικότητα και τα Bags bags. Προγραμματιστής είμαι και συνέχεια κάνω.
30 χρόνια η τεχνολογία κάνει άλματα και μας έχει δέσει μέσα στους κόλπους της χωρίς να το καταλάβουμε... Το 1998 ήμουν ο μόνος που είχε διεύθυνση hotmail μέσα στο Βρετανικό συμβούλιο και το 2000 έγινε επανάσταση και θα ήμουν από τους τελευταίους μέ τόση ανάπτυξη που έγινε στον παγκόσμιο ιστό.
Από την πράσινη οθόνη του cpc 464 me to enoxlhtik;o ioyioy που έκανε η κασσέτα να φορτώσει το πρόγραμμα που θα έπαιζε στο ενοχλητικό τίκ που προσπαθείς να ακούσεις όταν κάνει ο δίσκος να προσπελάσει δεδομένα χωρητικότητας πολλαπλών terabyte Και το μόνο που σε χωρίζει από απόλυτες τιμές ισχύος μνήμης ram είναι η δυνατότητα της τσέπης σου αν και αυτό παίζεται πια.
Εφαρμογές μικροεφαρμογές παντού είτε στο ένα λογισμικό είτε στο άλλο σου δίνουν λύσεις ή σου δημιουργούν περισσότερα προβλήματα ( όπως χε χε το Messanger ) όταν κάποια στιγμή προσπαθούσες ποιο από τα κανάλια του IRC θα ήταν κατάλληλο για να πεις ένα ... "Γεια" ή το να μπορείς να μιλήσει με κάποιον από την Αυστραλία ΤΖΑΜΠΑ φάνταζε τρομακτικό το 1997....
Κάποιος θα ρωτήσει ... ποιο είναι το νόημα αυτών που γράφω? Έχουν κανένα σκοπό, είναι ιστορία; Είναι διαφήμιση της microsoft, είναι κάτι που θέλει να παραβλέψει ας πούμε το LINUX? γιατί δεν αναφέρομαι σ' αυτό; Τίποτα από όλα αυτά.
Απλά εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι εφόσον αποφάσισα να μπλέξω με την πληροφορική μικρός, εφόσον ήθελα να είχα Mail το 1998 εφόσον είμαι δεμένος με πολλές διευθύνσεις Mail, γράφω, facebook, skype κλπ και εφόσον θέλω να μπω και στα καινούρια 10 που σίγουρα θα ακολουθούν κάθε κίνησή μου θα πρέπει να παραδεχτώ πως είναι σα να συμφωνώ ότι δέχομαι πως εκτίθομαι... Αυτή είναι η όλη ουσία που έμαθα όλα αυτά τα 30 χρόνια και τα τελευταία 15 σε εταιρεία πληροφορικής.
Από τη στιγμή που στέλνεις ένα Mail Και λαμβάνεις την απάντηση έχεις εκτεθεί, ένα μήνυμα στο κινητό, ένα μήνυμα στο google, στον edge ¨η στον firefox Πυροδοτεί ενέργειες που σε καταγράφουν! Συνειδητοποήιησέ το και όλα πάνε καλά αλλιώς κλείσε το μαραφέτι και πήγαινε μια βόλτα με το ποδήλατο στο Φανάρι, στο Αργοστόλι, στην Κεφαλλονια! Βγάλε τον κώδικα από πάνω σου, βγάλε τις σκέψεις της παραμετροποίησης, μην εξετάσεις το webemail Που θα σου έρθει στον οποιοδήποτε mail client αγαπάς. Απλά ζήσε ΤΗ ΖΩΉ ΣΟΥ χωρίς παράθυρα, apps, Παιχνίδια, Mails, μηνύματα, jpgs, gsis και streaming. Μακάρι να ήταν εύκολο, μακάρι να το κανα, αλλά εκείνο το εξηντάρι που έδωσε ο πατέρας μου τότε θα είχε πάει στράφι.
Ευχαριστώ όσους είχαν την υπομονή να φτάσουν ως εδώ.....
