20060809_ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΑΔΥΝΑΜΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

Ως ηγεμών λοιπόν σε ένα Ουτοπικό κόσμο ο Νίκος προχωράει. Φορώντας τή στολή του "Μικρού Αντρέα" γίνεται στέλχος μια μεγάλης εταιρείας. Αργά αλλά σταθερά και με πολλά ξενύχτια (ευτυχώς όχι στην αρχη της ... καρίερας του) καταφέρνει να επιβιώσει των κακουχιών και να χαρακτηριστεί ως υπεύθυνος σε συγκεκριμένο κομμάτι τηςδουλειάς που κάνει. Οι κινήσεις του καθορίζονται από το "τι χρειάζεται τώρα να γίνει" και όχι του τι "τι πρέπει να κάνουμε ώστε να φροντίσουμε για το αύριο". Στο πλάι του μια παρουσία που τον βοηθάει ψυχολογικά και συναισθηματικά και που σύντομα (μετά από 4 χρόνια!!!!!!) γίνεται η αγαπημένη του επίσημη σύντροφος.
Εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω είναι πώς ένα μικρό παιδάκι ,που κάποτε κατηγορείτο ότι διαβάζοντας Μικυ Μάους δε θα πάει μπροστά, μπορεί να κάνει τόσα πολλά. Μπορεί να "χτίσει" ένα βιογραφικό από το μηδέν ακολουθώντα βέβαια όπως θα κανε ο καθένας μας τις συγκυρίες. Πώς μπορεί ένα πρόσωπο που κάποιοι τον χαρακτήριζαν "κάπως" στη σχολική του ηλικία να φτάσει να τους κοιτάζει από ένα διαφορετικό επίπεδο. Ακόμα και τώρα κάποιοι αρέσκονται στο να τον χαρακτηρίζουν κάπως γιατί δεν καταφέρνω να "πουληθώ" αλλιώς.
Είναι όμως κάποια πράγματα που δε μπορεί να γίνουν. Αν έχουν ενδιαφέρον οι κινήσεις μου επί του παρόντος αυτό έχει βάσει επειδή προσπαθώ να είμαι καλά πληροφορημένος για το παρελθόν μου, να κρίνω τα λάθη μου να βελτιώσω τον τρόπο σκέψης μου και να προχωρήσω με σίγουρα βήματα μπροστά, έστω και σιγά σιγά. Στο παρελθόν όμως υπάρχει μια ζεστή φωλιά η οποία με κρατάει όρθιο, είναι η φωλιά του ανθρώπου που έμεινε μόνος του και έζησε εμπειρείες (για τον οποίο μπορεί να είναι σημαντικές) τις οποίες δεν μπορεί εύκολα να ξαναζήσει.
Ο μικρός Αντρέας λοιπόν είχε τις περιπέτειές του ως "μικρός" σε έναν ιδανικό κόσμο κάπου μακριά στο παρελθόν. Ίσως αυτό που ζω τώρα να το μπορώ να το χαρακτηρίσω περιπέτεια αργότερα, δε νομίζω πως αυτό μπορεί να γίνει εύκολα. Τώρα ζω την πραγματική ζωή η οποία δε σε αφήνει να βιώσεις πολλά και σε βάζει σε ένα πρόγραμμα για να τα καταφέρεις ... όλα. Εκείνο που θα επιθυμούσα πιο πολύ ...προγραμματισμένο θα είναι ένα πιτσιρίκι για να ζήσουμε μαζί ξανά τις περιπέτειες μου, γιατί με τους μεγάλους δεν τα καταφέρνω και να δούμε τη ζωή ξανά όπως πρέπει να είναι.

Νοίκια, Λεφτά, σπίτια, Λογαριασμοί, Πιστοποιητικά, καριέρα, Εταιρείες, όλα αυτά φαντάζουν παρα πολύ μικρά. Μα πάρα πολύ μικρά.... Θεωρώ πως είμαι αρκετά διαχρονικός τελικά, γιατί εκείνο που μετράει είναι η συνέχεια...