20100215_ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΕΣ .... Η ΤΑΙΝΙΑ

      Τελευταία μπαίνω όλο σε διλλήματα... Να πάω Λίμνη Πλαστήρα ή να πάω Πελοπόνησσο; Να πάω AVATAR ή να πάω σε μια νέα Ελληνική ταινία με πολλά υποσχόμενους συντελεστές;  Στο πρώτο πετυχαίνει η επιλογή... στο δεύτερο........το ψάχνω ακόμα. Κάτι οι στατιστικές του ATHINORAMA κάτι ψιλογελάκια στις ραδιοφωνικές εκπομπές, όλα συνιστούσαν μια εικόνα που δε θα πρεπε να με προϊδέαζε για πολλά... Και όμως ήθελα και γω να δω την εικόνα αυτή... Ο φημισμένος από πολλές διεθνείς επιτυχίες και τη δικιά μας Πολίτικη Κουζίνα Γιώργος Χωραφάς, ο γνωστός και καταξιωμένος Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης και η Πανέμορφη Κάτια Ζυγούλη και η ιδέα της παρουσίασης κάποιων ... μαγειρικών με τον υπέροχο τρόπο που είχαν παρουσιαστεί στην <<πολίτικη κουζίνα>> σε συνδιασμό με ερωτικές στιγμές και διαλόγους που θα έπρεπε να σε συνεπάρουν με οδήγησαν να πληρώσω εύκολα το ... δεκάρικο στο Village με τη γνωστή παρέα μου...

      Τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα περίμενα. Όχι, δεν ήταν ατάλαντοι οι Χωραφάς και Μαρκουλάκης, δεν έχασε την απίστευτη ομορφιά της η Κάτια ( μας δώθηκε η ευκαιρία να την δούμε σε όλο της το μεγαλείο! )  και οι μαγειρικές ήταν απίθανες και ... γαργαλιστικές! Το σενάριο των δυο αντρών να διεκδικούν την ίδια γυναίκα δεν ήταν μεν πρωτότυπο αλλά είχε την πρωτοτυπία του τρόπου διεκδίκησης ( με μαγειρικές που θα έκαναν την κάθε κοπέλα ... στην περίπτωσή μας την Κάτια να ... τρελαίνεται και να νιώθει... γευστική νοσταλγία όταν βρισκόταν μακριά από τον έναν ή τον άλλο ). Ωραίος και πραγματικά και ο τρόπος που γινόταν οι περιγραφές των γευστικών και συνάμα ερωτικών εδεσμάτων τα οποία οδηγούσαν πάντα στην ερωτική συνεύρεση των χαρακτήρων ( ναι το πάω βαθιά γιατί στην επιφάνεια κάτι δεν πήγαινε καλά ). Το μπαρ που σύχναζε η μοιραία γυναίκα στο κέντρο της πόλης και η αναζήτησή της από τον Χωραφά ( ήταν όταν πρωτοπήγε με τον Μαρκουλάκη ) μας ξύπνησε θαρρώ παλιές δικές μας αναζητήσεις.... Το σπίτι του "Δαμοκλή" και του "Δημήτρη" , μικρά ανάκτορα σε ένα παλιό κτίριο απομακρυσμένοι από τα κοινά, χιλιοπαιγμένο αλλά πετυχημένο για μένα, γενικά τα στοιχεία θα μπορούσαν να δέσουν σε ένα καλό "Άρλεκιν" και κάτι παραπάνω αλλά οι ηθοποιοί ήταν τόσο μεγάλοι που μας έκαναν να περιμένουμε κάτι πολύ καλύτερο.........

    Και η αναμονή χάθηκε στους διαλόγους ( δε θα πω για ερμηνείες - δεν πρέπει ), αλλά μια ταινία για να παρουσιαστεί ως ένα εννιαίο σύνολο δεν αρκεί να βάλεις ογκόλιθους ομορφιάς και επιτυχιών αλλά να τους συνδιάσεις κιόλας και να τους δέσεις με διαλόγους που αν μη τι άλλο θα έχουν νόημα και δε θα οδηγούν το κοινό που παρακολουθούσε να γελάει(!) εκεί που άρχιζε μια ερωτική στιγμή τη ΣΤΙΓΜΗ που όλοι περιμέναμε και ειδικά στις αρχές του έργου εκεί δηλαδή που πρέπει να τραβήξεις το θεατή να "καρφωθεί" πάνω στα πρόσωπα και να ρουφήξει την ταινία. Κάτι χάθηκε εκεί...Το τέλος ήταν καλό, ίσως το πιο ερωτικό κομμάτι της ταινίας παρόλες τις ωραίες ερωτικές που είχε σε όλη τη διάρκεια, υπήρχε μια ... ψύχρα και από τα πρόσωπα που συμμετείχαν περιμέναμε περισσότερα... ειδικά όταν είχαν απέναντί τους μια τέτοια γυναίκα. Και από τη γυναίκα - πρόκληση  περιμέναμε περισσότερα, παρόλο που μας μαγνήτισε το βλέμμα της, η δίμετρή της λάμψη , όμως πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι ήταν ένα κινηματογραφικό ντεμπούτο γι αυτήν και η πρώτη της επαφή με το συγκεκριμένο χώρο του θεάματος οπότε περιμένουμε τη δεύτερή της ταινία για να μιλήσουμε για ερμηνεία.

   Αυτά προς το παρόν.......... Πείτε και σεις τη γνώμη σας.....