- Συνηθίζεις τους ανθρώπους
- ... Το περιβάλλον
- ... Τις ατάκες
- ... Τις χαζομάρες, τους τσακωμούς
Γενικά μπορεί να πέσεις στη ... λούμπα ότι όλα αυτά θα είναι τα ίδια, μια ζωή. Ίσως επειδή έχεις συνδέσει τη ζωή σου με αυτό το χώρο.
Ο χώρος αυτός όμως λειτουργεί ως ένας ζωντανός οργανισμός... Εσένα δε σε βλέπει παρά σαν ένα ρούχο που το φοράει όσο του χρησιμεύει. Το σιδερώνει, το πλαίνει, το σκίζει και το μοντάρει γιατί χρειάζεται. Καμιά φορά το επιλέγει ανάμεσα σε άλλα ρούχα γιατί είναι ... πρακτικό αν και ίσως εκτός μόδας!!!
Και μετά το πετάει. Ή το δίνει κάπου για να βοηθήσει άλλες εταιρείες όπως το δίνουμε στην εκκλησία για να βοηθήσουμε τα ορφανά παιδιά που δεν έχουν ούτε αυτό το ρούχο.
Ετσι τα πράγματα τελειώνουν γι αυτόν τον εργαζόμενο κάποια στιγμή, ίσως όχι ξαφνικά γιατί φροντίζει να πληροφορείται, ίσως όχι σκληρά γιατί το έχει αποφασίσει μα σίγουρα με πολλή πίκρα.
Η πίκρα αυτή είναι συναισθηματική και όχι κακίζουσα.
Η ζωή τα φέρνει αυτά κάθε μέρα. Στόχος του καθενός μας είναι να μπορεί να αντεπεξέρχεται στις ανάγκες της κάθε στιγμής. Σίγουρα δεν μπορεί να κρέμεται κανείς από το φουστάνι ενός και μόνο οργανισμού-εταιρείας.
Πάρτε το σαν ... αιμοκάθαρση!!! Αιμοκάθαρση του εργαιακού εαυτού μας.
Καλή τύχη στην προηγούμενη εταιρεία μου!!!
Καλή σταδιοδρομία σε μένα!!
1 comment:
Μεγάλε, η εταιρεία αυτή προφανώς έχει θρέψει τον υπάλληλο, τόσα χρόνια. Του έχει προσφέρει μισθό, ασφάλιση, υπηρεσίες (πάντα τα νόμιμα βέβαια... φαντάζομαι).
Η λέξη ευγνωμοσύνη σου λέει κάτι;;;
Post a Comment