20090702_ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ - ΔΕΣΜΕΥΣΗ

Δέσμευση είναι μια έννοια που περιλαμβάνει πολλά και διάφορα πράγματα και ταυτόχρονα συμπεριλαμβάνεται σε πολλές καθημερινές κινήσεις, διαδικασίες, εικασίες, θεωρίες κλπ.

Ο Δεσμεύων είναι αυτός που υποχρεώνει, είτε διαμέσου κάποιων κανόνων είτε μετά από κάποιου τύπου συμφωνία είτε έτσι γιατί αποφάσισε να το κάνει, το άτομο ή την ομάδα που βρίσκεται κάτω από την πλασματική ή ουσιαστική ομπρέλα της εξουσίας του να πράξει έτσι ώστε οι πράξεις του να βοηθήσουν το κοινό ή το προσωπικό συμφέρον του Δεσμεύοντος.
Από την άλλη ο δεσμευμένος ή δεσμευόμενος είναι αυτός που θα ακολουθήσει, υπακούσει, συνεναίσει με τις προσταγές του "αρχηγού" του ώστε πρώτα να μπορέσει να ικανοποιήσει τη συνθήκη που υπορεούται βάσει συμφωνίας και κατά δεύτερον να ωφεληθεί ή δυνατόν από τα αποτελέσματά της και να έχει στο μέλλον την ελπίδα να ξαναοφεληθεί.
Δεν πρέπει να ξεχάσουμε βέβαια και τις περιπτώσεις στις οποίες έρχεται κάποιος, μια ομάδα, μια παράταξη, ένα γενικά σύνολο να εντάξει - υπάγει κάτω από συνθήκες δέσμευσης άτομο/α χωρίς αυτό να το επιθυμούν αυτό/α με απώτερο σκοπό το κέρδος και τα τεράστια ψυχικα-υλικά οφέλη. Αντίστοιχα υπάρχουν και τα άτομα, ομάδες κλπ που είναι έτοιμα ως μονάδες-όχλος να κινηθούν υπό τις προσταγές ενός "διοικητή" ή μιας ομάδας διοικητών για να μη χάσουμε τη συνέπεια του λόγου.
Δεσμεύοντες και Δεσμευόμενους συναντάμε συχνά στην καθημερινότητά μας. Αναφέρω ενδεικτικά κάποιες περιπτώσεις παραλείποντας σίγουρα άλλες σημαντικές για την οικονομία του λόγου. Οι περιπτώσεις αυτές είναι οι πολίτες μιας χώρας, οι στρατιώτες ενός συντάγματος, οι εργαζόμενοι σε μια επιχείρηση, τα ζευγάρια παντός τύπου, οι παντρεμένοι, οι παίκτες μιας ομάδας κλπ...
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις και κατά τη γνώμη μου σε όλες τις υπόλοιπες κυριαρχεί η ιδέα του "αρχηγού-δεσμεύοντος όντος" ακόμα και όταν κατά κοινή ομολογία τα άτομα-μέλη ομάδας ισχυρίζονται ότι είναι ίσα μεταξύ τους. Αυτό θεωρητικά μπορεί να ισχύει ("και έσονται εις σάρκαν μια","όλοι μαζί για να αντιμετωπίσουμε τον κοινό εχθρό" κλπ ) αλλά πρακτικά ένα υποσύνολο του πλήθους είναι αυτό που κρατάει το ρυθμό και δίνει κατευθύνσεις. Άρα το υπόλοιπο "κομμάτι" είτε συνειδητά υπακούει θεωρώντας ότι τα πάντα είναι σωστά και καλώς του τα λένε να τα κάνει είτε ασυνείδητα γιατί μάλλον δεν έχει τη δύναμη τη βούληση και την ικανότητα να θελήσει να καταλάβει που τον πηγαίνουν. Και αν ωφελείται έχει καλώς, αλλιώς...
Πώς μπορεί κάποιος να αποφύγει μια μορφή δέσμευσης που τον καταδυναστεύει; Πώς μπορεί κάποιος να καταλάβει ότι έχει δεσμευτεί απέναντι σε κάτι που τον οδηγεί σε αδιέξοδο; Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσες και τόσες περιπτώσεις ατόμων που δεν μπορούν να ξεφύγουν από το ζυγό των συναισθημάτων, οδηγιών, κατευθύνσεων, αποφάσεων που αν μη τι άλλο του κλείνουν το δρόμο προς την αυτοεξέλιξη; Διότι τα άτομα που ξέρουν να συμπεριφέρονται κάτο απο το ζυγό μιας οποιαδήποτε δέσμευσης στην ουσία δεν είναι δεσμευμένα απλά τη χρησιμοποιούν ως εργαλείο για την πρόοδό τους και την ευημερία τους. Μιλάμε για κείνους που δε σηκώνουν το κεφάλι, δε μάχονται για τίποτα, είτε γιατί θεωρούν πως είναι ένα τίποτα είτε γιατί τους έχουν πείσει ότι είναι ένα τίποτα προσβάλοντάς τους ανά κάθε στιγμή με κάθε τρόπο κάθε τους λέξη και πράξη ως τις πιο χαμερπείς, δημιουργώντας τους ένα ποτάμι τύψεων που τους παρασέρνει στην άβυσσο της αφάνειας.
Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται άσχετα με το πνέυμα των καλοκαιρινών διακοπών που μας διακατέχει, άσχετα με το διαπροσωπικό πανηγύρι που μπορεί να υπάρχει σε κάθε facebook κοινωνία, κακεντρεχή για κάποιον/α που μόλις αποφασίζει να παντρευτεί και να συμβιβαστεί με τις ιδιότητες του/της συντρόφου του αλλά σκεφτείτε, μόνο σκεφτείτε: Πόσες φορές φτάσατε το σημείο να πείτε κάτι πολύ άσχημο όταν σας βρίζουν για την απόδοσή σας στη δουλειά τη στιγμή που έχετε χύσει μερόνυχτα για να βγεί έστω κι αυτό το αποτέλεσμα; Πόσες φορές υποχρεώνεστε να πάρετε την άδειά σας μαζί με όλους τους άλλους που είναι γύρω σας για να μην "έχετε" το χειμώνα; Πόσες φορές ανγκάζεστε να πείτε ένα ακόμα ναι στις επιθυμίες και τις ορέξεις του/της συντρόφου σας μόνο και μόνο για να μη σας ανεβεί το αίμα στο κεφάλι; τέλος (και φυσικά δεν υπάρχει τέλος) πόσες φορές αναγκαστήκατε να κάνετε πράγματα παράτυπα ώστε να μπορεσετε να έχετε ένα αποτέλεσμα σε μια συναλλαγή ή επιθυμία που οι άλλοι εκμεταλεύονται το φιλότιμό σας και τις τύψεις ενοχής που θα μπορούσατε να έχετε αν δεν το κάνατε .... αλλιώς;
Χάρην αυτής της πραγματείας σκεφτείτε σε πόσες τέτοιες δεσμευτικές καταστάσεις εισέρχεστε κάθε μέρα. Και αμέσως μετά βρείτε το συντομότερο τρόπο να τις ξεφορτωθείτε. Η ζωή είναι πολύ μικρή τελικά. Καλή σας μέρα/ νύχτα.
Αν θέλετε να βάλετε το σχόλιά σας στο facebook ακολουθείστε το παρακάτω link